Cześć! Dziś napiszę o historii emo, którą znam może nie do końca całą ale z mojego doświadczenia postaram się wam ją opisać.
Emo to muzyka ale nie jest tylko i wyłącznie muzyką ale również jest jedną z najmłodszych subkultur, która posiada 3 ważne rzeczy: ideologia, muzyka i styl.
Emo powstało w latach 80 XX wieku w Waszyngtonie, powstało jako reakcja na agresywny i dość materialistyczny styl życia amerykańskich raperów, zwłaszcza kiedy popełniali przestępstwa.
Emo są przeciwni paleniu papierosów, spożywania alkoholu oraz braniu używek.
Emo pochodzi od słowa "emotion" i "emotional" co oznacza "emocjonalny", czyli jesteśmy wrażliwi, jesteśmy nieco zamknięci w sobie jednak na moim przykładzie muzyka emo bardzo mi pomaga nie czuć się bardzo samotnie.
Nie popieramy przemocy, braku uczuć. Staramy się nikogo nie ranić.
Bardzo jednak przeżywamy to co nam się przytrafia i nie lubimy ukrywać naszych uczuć, w ten sposób pokazujemy, że jesteśmy bardzo wrażliwi i nie jest to oznaka słabości, wręcz przeciwnie, pokazujemy że jesteśmy silni.
Muzykę, której emo słuchają to emo, post-hardcore, screamo, emocore, oczywiście nie trzeba słuchać tylko jednej muzyki, można słuchać wiele różnych ale emo nie odrzuca muzyki zarówno jak stylu i ideologii.
Ubiór to najczęściej czarne rurki, tiulowe spódniczki, koszulki z zespołami, koszulki z różnymi nadrukami np. czaszki, serca i wiele różnych. Bransoletki, trampki, chokery, naszyjniki, paski w szachownice. Długie i krótkie rękawiczki bez palców w paski i szachownice.
Szachownica jest bardzo emo.
Znakiem rozpoznawczym emo jest grzywka na bok i wielkie włosy.
To na razie tyle, więcej napiszę w następnym poście. Do następnego posta ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz